Z kodami kreskowymi w swoim życiu zetknął się na pewno każdy. Stanowi on zapis cyfr, liter i znaków specjalnych, które są zakodowane przy pomocy naprzemiennie występujących po sobie czarnych i białych kresek pionowych. Ich budowa oraz struktura ustalona jest według przyjętych norm i zasad budowy danego kodu. Wśród kodów można wyróżnić podział na następujące kategorie
a) ze względu na wymiarowość kodu:
– kody jednowymiarowe (1D) – informacje kodowane są przy pomocy naprzemiennie ustawionych czarnych i białych kresek w jednej linii, np. kod EAN-13 czy kod 128,
– dwuwymiarowe matrycowe – informacje kodowane są na określonej powierzchni, zazwyczaj poprzez białe i czarne kwadraty lub prostokąty, np. kod QR czy kod DataMatrix,
– dwuwymiarowe piętrowe – są wariacją kodów jednowymiarowych, składają się z kilku linii kodu umieszczonych jedna pod drugą,
– złożone – są to kody o budowie mieszanej, w których występują zarówno elementy kodów 1D, jak i 2D,
b) ze względu na szerokość kresek:
– jednolite – kody, w których wszystkie kreski są identycznej szerokości,
– niejednolite – kody, w których kreski mają różne szerokości,
c) ze względu na rodzaj kodowanych symboli:
– kody numeryczne – kody, w których zakodowano tylko cyfry w systemie dziesiętnym,
– kody alfanumeryczne – rozszerzenie kodów numerycznych, oprócz cyfr kodowane są w nich różne znaki i symbole, np. litery, znaki specjalne, itd.
d) ze względu na ciągłość kodu:
– kody ciągłe – brak przerw pomiędzy zakodowanymi znakami,
– kody dyskretne – kody, w których pomiędzy kodowanymi znakami występują przerwy,
e) ze względu ilość kodowanych znaków:
– kody o stałej długości – kody, w których ilość kodowanych znaków jest zawsze taka sama, np. kod EAN–8,
– kody o zmiennej długości – tutaj ilość kodowanych znaków jest różna w zależności od typu kodu, np. kod 128, kod przeplatany 2 z 5.