UPC (Universal Product Code) – uniwersalny kod produktu został przyjęty do powszechnego stosowania od 1973. UPC posiada dwie wersje: UPC-A jest to wersja pełna i jest kodowane w nim 12 cyfr oraz UPC-E, czyli wersja skrócona, w której kodowane jest tylko 6 cyfr. UPC jest kodem numerycznym, w którym występuję zawsze cyfra kontrolna. Kod ten stosowany jest przede wszystkim w Kanadzie (organizacja ECCC) i USA (organizacja UCC), a od 2005 roku w wyniku połączenia standardów UPC oraz EAN organizacje weszły w skład globalnej organizacji GS1.
W kodzie UPC-A dwanaście cyfr dziesiętnych kodowane jest jako SLLLLLLMRRRRRRE, gdzie S (początek) i E (koniec) oznaczone są przez 3 moduły, M (środek, pole ochronne). Każde L i R jest cyfrą przedstawioną przez 7 modułów. Pierwsza cyfra L jest prefiksem, natomiast ostatnia cyfra R jest sumą kontrolną.
26 czerwca 1974 roku w supermarkecie Marsh w Troy w Ohio po raz pierwszy sprzedano towar oznaczony kodem kreskowym. Była to paczka dziesięciu owocowych gum do żucia firmy Wrigley. O ile sprzedawca, który zeskanował produkt nie przeszedł do historii, o tyle paczkę gum można oglądać w Narodowym Muzeum Historii Amerykańskiej w Waszyngtonie.